με αφορμή μια σχολική παρέλαση

είμαστε η χώρα που στοχοποιεί μικρά παιδάκια λόγω της μεταναστευτικής καταγωγής τους (υπόθεση αλλοδαπών σημαιοφόρων) με αφορμή μια σχολική παρέλαση . 

είμαστε η χώρα που στοχοποιεί την άλλη μισή χώρα με αφορμή μια σχολική παρέλαση. 

είμαστε η χώρα που οι αντιδράσεις των πολλών μετονομάζονται σε "επίθεση στη δημοκρατία" με αφορμή μια σχολική παρέλαση.   

είμαστε η χώρα που τα μέσα ενημέρωσης θυμούνται τα τρωτά της εκπαιδευτικής διαδικασίας, εξετάζοντας τις "ιστορικές γνώσεις" τω μαθητών με αφορμή μια σχολική παρέλαση (και μόνο)

είμαστε η χώρα που οι ίδιοι, εκείνοι που υπερασπίζονται "την καθαρότητα της φυλής", προασπίζονται την ιστορική μνήμη και τη θυσία των προγόνων ακριβώς από εκείνους που αιματοκύλισαν μια ήπειρο στο όνομα της "καθαρότητας της φυλής" με αφορμή μια σχολική παρέλαση.

είμαστε η χώρα που χρειάζεται να θυμάται με αφορμή μια σχολική παρέλαση. και μετά να ξεχνάει, να ξεχνάει, να ξεχνάει.

μα τι λέω?  ΕΊΜΑΣΤΕ η χώρα - σχολική παρέλαση. 

Ενέδρα (σήμερα και κάθε μέρα)

Βασίλευε ο ήλιος πίσω απ’ τους στρατώνες, οι ζητιάνοι ψάχνανε για λίγο νερό, μα όλα τα λαγήνια ήταν αναποδογυρισμένα στην πόλη Κανά, οι γυναίκες φεύγανε κλαίγοντας μέσα στο κίτρινο σούρουπο, εγώ, κυνηγημένος, μοίραζα πάνω στο λόφο το κρασί μου με ληστές και ψευδομάρτυρες, ενώ ο σταυρός δάγκωνε κιόλας την άκρη του παλτού μου.

Ποιον ν’ αγαπήσω; Σε ποιον να εξομολογηθώ; 

Μονάχα ο Θεός μπορεί να καυχηθεί ότι μ’ άκουσε να παραπονιέμαι, ήπια όλο το βούρκο στον υπόνομο που μ’ έριξαν, τ’ άντερα μου έγιναν οι δρόμοι που κυλάνε αμάξια θριάμβου, έβγαλα τα φτερά μου και τα κάρφωσα στη γριά, που τη θάβαν ολομόναχη μ’ ένα σπουργίτι στο γειτονικό δέντρο, με μια παλιά κασετίνα γεμάτη στάχτη — θυμηθείτε με όταν έρθει η ώρα.

Εργόχειρα φυλακισμένων στέγνωναν στο τζάκι, ήταν φθινόπωρο κι είχαν ερημώσει τα χωράφια, άκουγα το βήμα των καραγωγέων καταβροχθίζοντας τον κλεμμένο σανό.

Τότε είδα το μεγάλο ικρίωμα, όπου έπρεπε ν’ ανεβώ, άγνωστο αν θα στεφθώ βασιλιάς ή θα κυλήσω στο καλάθι των αποκεφαλισμένων.

Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή Νυχτερινός επισκέπτης (1972)

Κοινωνικό Κέντρο Αλληλεγγύης

Προς όλες τις συλλογικότητες, τα συνδικάτα, τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, τα αυτοδιοικητικά σχήματα, τα κοινωνικά κινήματα, αλλά και προς όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες και τους υγειονομικούς που αντιλαμβάνονται την αξία της αλληλεγγύης, ειδικά μέσα στην ζοφερή περίοδο της οικονομικής κρίσης με την διευρυνόμενη φτώχεια, την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Το Kοινωνικό Iατρείο Aλληλεγγύης ξεκινά την λειτουργία του σε λίγες ημέρες. 

Σε χώρο που διέθεσε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στον 1ο όροφο στην Αισώπου 24 (πρώτη προς τα κάτω παράλληλο της Μοναστηρίου, περιοχή Βαρδάρη), από την 7η Νοεμβρίου 2011 θα λειτουργούν καθημερινά τις εργάσιμες ημέρες εντελώς δωρεάν για ανασφάλιστους-ες, έλληνες και αλλοδαπούς, τακτικό ιατρείο γενικής ιατρικής, νευρολογικό, παιδιατρικό, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, οδοντιατρείο και φαρμακείο.

Ραντεβού θα μπορεί κάποιος να κλείσει στο τηλέφωνο 2310 520386, τις πρωινές ώρες των εργάσιμων ημερών.

Σκοπός του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης και της ρωτοβουλίας υγειονομικών, που τοεμπνεύστηκε τον Απρίλη του 2011 και θα το λειτουργεί εντελώς εθελοντικά με συνέπεια και σταθερότητα, είναι η παροχή πρωτοβάθμιας περίθαλψης και φροντίδας υγείας σε ανασφάλιστους-ες πολίτες, έλληνες και αλλοδαπούς, οι οποίοι-ες σήμερα πετιούνται επίσημα (νομοθετημένα) έξω από το ΕΣΥ, αν δεν έχουν να πληρώσουν το σύνολο του κόστους της θεραπείας ή των εξετάσεών τους. Ταυτόχρονα, η πρωτοβουλία υγειονομικών δίνοντας καθημερινές μάχες, θα διεκδικεί συνεχώς από το ΕΣΥ να καλύπτει για αυτούς τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας τα έξοδα διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων που χρειάζονται πρόσβαση στα νοσοκομεία και θα συνεργάζεται με ένα δίκτυο εξειδικευμένων εθελοντών υγειονομικών, ιδιωτών και νοσοκομειακών, για την ολοκλήρωση πάλι εντελώς δωρεάν της διαγνωστικής και θεραπευτικής προσπέλασης, αλλά και της αποκατάστασης των ανασφάλιστων, όπου αυτή φυσικά χρειάζεται.

Για τον εξοπλισμό του ιατρείου και οδοντιατρείου και την αγορά των αναλώσιμων υλικών και των απαραίτητων φαρμάκων που θα χορηγούνται δωρεάν στους ασθενείς, χρειαζόμαστε την οικονομική ενίσχυσή σας. Επίσης, φάρμακα που πλέον δεν τα χρειάζεστε, μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμα αν μας τα παραδώσετε, πριν λήξουνε. 

Ζητάμε ακόμα την ηθική ενίσχυση και ακόμα περισσότερο την συμμετοχή σας στον αγώνα για την εγκαθίδρυση, ανάπτυξη και ολοκλήρωση ενός πραγματικά δημόσιου, καθολικού, ποιοτικού και φιλικού για τους ανθρώπους Συστήματος Υγείας, χωρίς καμιάς μορφής κοινωνικό αποκλεισμό και πληρωμές από την τσέπη των ασθενών. 

Τέλος, καλούμε όλους τους υγειονομικούς που κατανοούν την αναγκαιότητα αυτής της προσπάθειας να στελεχώσουν το ιατρείο στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, ή να συνεργαστούν ως εξωτερικοί συνεργάτες, εξετάζοντας χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση τους ασθενείς που θα παραπέμπονται κατόπιν συνεννόησης από το κοινωνικό ιατρείο.


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣ\ΝΙΚΗΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΣ-ΕΣ

Έκκληση για ανεύρεση στοιχείων

Κατά τη διάρκεια της 48ωρης απεργίας της περασμένης εβδομάδας στην Αθήνα και συγκεκριμένα στις 20/10/2011 νεαρός άνδρας, μέλος του Σωματείου Ανέργων δέχτηκε αναίτια επίθεση από άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ στην οδό Διομείας, κάθετο της οδού Ερμού,  περίπου στις 17.00, προσήχθη βίαια και τελικά συνελήφθη επίσης αναίτια. Παρακαλούμε θερμά αν υπάρχει κάποιος, κάποια μάρτυρας του συμβάντος ή το έχει αποτυπώσει σε φωτογραφίες ή βίντεο να έρθει σε επικοινωνία με το εξής mail: againstviolencewomen@gmail.com. 

Παρακαλώ επίσης προωθήστε αυτή την έκκληση για ανεύρεση φωτογραφικού ή άλλου υλικού. 

Η οικογένεια και οι φίλοι του συλληφθέντος.

During the last week's 48-hour strike in Athens and particularly on 20/10/2011 a young man, member of the Association of the Unemployed was attacked unprovoked by men of the DELTA police force at Diomeias street, reflux of Ermou Street, at about 17.00. He eventually was arrested violently. Please if anyone was present, witnessing the incident or has capture photos or video of the insident, contact the following mail: againstviolencewomen@gmail.com.

 Please forward this call to help us find any photos or video of the insident.

The family and friends of the arrested.

εσύ, μαχαίρι, πληγή

φίλος αγαπημένος ήρθε πριν μερικές μέρες να δει το νέο σπιτάκι - μετακόμισα πρόσφατα συγκατοικώντας πάλι μετά από καμιά δεκαριά χρόνια για να μοιράζονται τα έξοδα μπλαμπλαμπλα.

κάτσαμε λοιπόν στην νέα μου κουζίνα, του νέου μου σπιτιού με δυο φλιτζάνια αχνιστό τσάι και όλα τα υπόλοιπα νέα μας. φυσικά και αναπόφευκτα η κουβέντα οδηγήθηκε στο θέμα απασχόληση/εργασία/ανεργία. 

απασχόληση και εργασία για εκείνον - είναι δημόσιος υπάλληλος με απόσπαση σε κομματική οργάνωση- και ανεργία για εμένα - που για την ακρίβεια είμαι σε επίσχεση εργασίας από πέρσι τον Οκτώβρη και απλήρωτη από τους εργοδότες μου από τον Ιούνη του 2009. 

όταν άρχισε την γκρίνια για τη μείωση του μισθού του (κοντά στο χιλιάρικο) έπιασα τον εαυτό μου να ανυπομονεί για το τέλος αυτής της συνάντησης. όταν άρχισε την γκρίνια για την απαγόρευση άσκησης δεύτερου επαγγέλματος στους δημοσίους υπαλλήλους άρχισα να φαντασιώνομαι μικρά, κινέζικα βασανιστήρια. όταν άρχισε να μιζεριάζει για το πόσο βαρετή είναι η δουλειά του έβαλα τις φωνές. ένιωθα πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος έστριβε ένα μαχαίρι σε μια βαθιά, αιματηρή πληγή. και του το είπα, έτσι ακριβώς. 

εσύ, πληγή, μαχαίρι. 

δεν νομίζω ότι κατάλαβε πολλά-πολλά. 

ειδικά τη μέρα εκείνη γύρισα πάλι άπραγη από ένα βρώμικο γραφείο απασχόλησης του ΟΑΕΔ, χωρίς να έχω καταφέρει να εισπράξω το τελευταίο επίδομα επίσχεσης που δικαιούμαι, λόγω ατελείωτης ουράς και "πτώσης του συστήματος". εκείνη τη μέρα που με το τελευταίο δίευρω μου το έπαιξα κορώνα γράμματα για το αν θα πάρω το τρόλεϊ για την επιστροφή ή θα παρηγορηθώ με την τυρόπιτα που μου έσπαγε τη μύτη, μπορείς να μου δώσεις κάποιο δίκιο για αυτήν την έκρηξη θυμού.  (σημ: και φυσικά έκλεψα στο γράμματα, ποιος αντιστέκεται σε μια αχνιστή τυρόπιτα?)

δίκιο έχεις θα μου πεις και θα μου χαϊδέψεις παρηγορητικά την πλάτη. αλλά επειδή αυτός ο ρόλος στην καθημερινότητα είναι δικός μου είπα να ζητήσω παρηγοριά στην αγαπητή κοινότητα της τουιτερίας. εκεί όπου ελάχιστοι με γνωρίσουν προσωπικά και  η γκρίνια μπορεί να φτάσει σε απελευθερωτικά επίπεδα. 

άρχισα λοιπόν τα "και μου είπε και του είπα και μου είπε μπλαμπλαμπλα". και ήμουν μια υπέρλαμπρη  ηρωίδα, βασίλισσα ενός δράματος χωρίς τέλος. 

και μετά... 

ήρθε ο φίλος ο τουιτεράς, ο άνεργος, ο χωρίς επίδομα. 

ο φίλος που αναγκάστηκε να αφήσει τη ζωή του στην αθήνα και να μετακομίσει με τους γονείς στην ασφυκτική επαρχιακή πόλη. 

σε εμένα με το επίδομα των 445 ευρώ μηνιαίως και το καινούριο σπίτι με την καινούρια κουζίνα. 

να μου πει: εσύ, μαχαίρι, πληγή. 

εγώ, μαχαίρι, πληγή δηλαδή... 

με αφορμή αυτό το ποστ

ΠΑΤΡΑ: δελτίο τύπου Κίνησης Υπεράσπισης προσφύγων έπειτα από παράσταση διαμαρτυρίας στις 12-10-11 στο λιμάνι

Πάτρα, 13-10-2011

Τους τελευταίους μήνες, τα περιστατικά βιαιοπραγίας σε βάρος προσφύγων και μεταναστών στην πόλη της Πάτρας έχουν λάβει ανησυχητικές διαστάσεις.

Τα μέλη της Κίνησης Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/τριών γίνονται με ολοένα αυξανόμενη συχνότητα δέκτες καταγγελιών για ξυλοδαρμούς, κυρίως στους χώρους μέσα και γύρω από το νέο λιμάνι.

Δράστες, σύμφωνα με τις καταγγελίες, είναι λιμενικοί, αστυνομικοί και άνδρες με πολιτικά,  ενώ ένα σημαντικό ποσοστό περιπτώσεων αφορά σε ανήλικους πρόσφυγες. Ορισμένες περιγραφές είναι ανατριχιαστικές, όπως αυτή ενός 12χρονου Αφγανού που αναφέρει ότι ένστολοι άνδρες στο χώρο του λιμανιού τον κρατούσαν ώστε να δεχτεί επίθεση από σκύλο, που τα σημάδια της είναι ακόμα ορατά στο χέρι του.

Την Τρίτη 11-10 η Κίνηση, μαζί με εκπροσώπους του Αφγανικού Συλλόγου Πάτρας και παθόντες, πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στους διοικητές της λιμενικής αστυνομίας και ασφάλειας. Αυτό που λάβαμε ήταν μια γενική διάψευση των ευθυνών τους, με ταυτόχρονη υπόσχεση για διεξοδικότερη έρευνα. Τα περιστατικά ξυλοδαρμού αποδόθηκαν σε οδηγούς ή ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι.

Ανεξάρτητα από το ποιος είναι κάθε φορά ο θύτης, τα θύματα δυστυχώς παραμένουν ίδια.  Η βία που δέχονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες σήμερα είναι καθημερινή, τόσο σωματικά όσο ψυχολογικά, και είναι ίσως προάγγελος της βίας που θα δεχθούμε όλοι μας όσο η κοινωνία μας γίνεται αυταρχική και ανάλγητη. Το ανελέητο κυνηγητό των ανθρώπων αυτών θα έχει άσχημες συνέπειες, όπως την εισαγωγή ενός ακόμα νέου πρόσφυγα στη μονάδα εντατικής θεραπείας πριν από λίγες ημέρες. Ας αναλάβουν οι αρμόδιοι τις ευθύνες τους πριν να είναι πολύ αργά.

ΚΙΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ

έτσι αισθάνεσαι και εσύ, το ξέρω...

Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926)

Ο Πάνθηρας

Βοτανικός κήπος, Παρίσι

Το βλέμμα του έχει κουραστεί τόσο από το πέρα-δώθε
πίσω από τα κάγκελα που τίποτα δε συγκρατεί πια.
Του φαίνεται ότι υπάρχουν χιλιάδες κάγκελα
και πίσω από χιλιάδες κάγκελα κόσμος κανένας.

Το ανάλαφρο περπάτημα απαλών και δυνατών βημάτων
που περιστρέφεται σε όλο και μικρότερο κύκλο,
μοιάζει σαν ένας χορός δύναμης γύρω από ένα κέντρο,
όπου στέκει ναρκωμένη μια μεγάλη θέληση.

Μόνο κάποτε ανοίγει η αυλαία των βλεφάρων,
αθόρυβα. Έπειτα εισέρχεται μέσα μια εικόνα
που διαπερνά την τεταμένη γαλήνη των μελών του
και στην καρδιά παύει να υπάρχει.

(Νέα Ποιήματα, 1907)

Rainer Maria Rilke (1875-1926)

Der Panther

Im Jardin des Plantes, Paris

Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, daß er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe
und hinter tausend Stäben keine Welt.

Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein großer Wille steht.

Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf –. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille –
und hört im Herzen auf zu sein.

(Neue Gedichte, 1907)

η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από εδώ

έχουμε φωνή

Αυτό που συμβαίνει είναι από κάθε άποψη ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, και υπ’ αυτή την προοπτική πρέπει να αναλυθεί στα δημόσια φόρα και στις συνειδήσεις. Δεν είναι υπερβολή. Εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας δεν είναι μόνο οι γενοκτονίες, οι εθνοκτονίες, τα στρατόπεδα θανάτου, τα βασανιστήρια, οι επιλεκτικές δολοφονίες, οι λιμοί που προκαλούνται εσκεμμένα, οι μαζικές επιμολύνσεις, οι εξευτελισμοί ως μέθοδος καταστολής της ταυτότητας των θυμάτων. Έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας είναι επίσης αυτό που οι χρηματοπιστωτικές και οικονομικές εξουσίες, με την ενεργό ή σιωπηλή συνενοχή των κυβερνήσεων, εν ψυχρώ διέπραξαν εναντίον εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που απειλούνται να χάσουν ό,τι τους έχει απομείνει, το σπίτι και τις οικονομίες τους, αφού έχουν χάσει τη μοναδική και πολύ συχνά ισχνή πηγή εισοδήματος, δηλαδή τη δουλειά τους… Λέγοντας «Όχι στην ανεργία», ανακόπτουμε την αργή αλλά αμείλικτη γενοκτονία στην οποία το σύστημα καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Ξέρουμε πως μπορούμε να βγούμε απ' αυτή την κρίση, ξέρουμε πως δεν ζητάμε το φεγγάρι. Και ξέρουμε πως έχουμε φωνή για να τη χρησιμοποιήσουμε. Μπροστά στην υπεροψία του συστήματος, επικαλούμαστε το δικαίωμά μας στην κριτική και στη διαμαρτυρία. Εκείνοι δεν τα ξέρουν όλα. Έπεσαν έξω. Μας εξαπάτησαν. Δεν δεχόμαστε να είμαστε τα θύματά τους.

Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το τελευταίο Τετράδιο»