καλά νέα (υπάρχουν κι αυτά!)

αρχή του φθινοπώρου, καλημέρα σας!

• στις 18 Αυγούστου στη Λωρίδα της Γάζας απελευθερώθηκαν τα ξαδέλφια Riyad, Hassan και Nasser Ayyad οι οποίοι κρατούνταν από το 2007, χωρίς κανένα δικαίωμα επικοινωνίας με την οικογένεια ή πρόσβαση σε νομική βοήθεια.
• στις 17 Αυγούστου 2009, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έδωσε τελικά την ευκαιρία στον θανατοποινίτη Troy Davis να παρουσιάσει κρίσιμα, για τη υπόθεσή του, νέα στοιχεία, που ίσως αποδείξουν την αθωότητά του. Μέχρι τώρα του είχαν αρνηθεί επανειλημένως αυτή τη δυνατότητα και η υπόθεσή του συνεχώς αναβαλλόταν. ΟTroy Davis είχε κατηγορηθεί για τη δολοφονία του αστυνομικού Mark MacPhail στη Georgia, αλλά από την αρχή της σύλληψής του υποστήριζε την αθωότητά του.
  
  

• στις 31 Ιουλίου 2009, το Τριμελές Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε ομόφωνα κατά της έκδοσης του Αρλσάν Ταιφούν Οζκιόκ στην Τουρκία, παρά την αντίθετη πρόταση του εισαγγελέα. Ο τούρκος αιτών άσυλο κρατείται από τις 26 Μαρτίου στην Ελάδα, ενώ εκκρεμεί η αίτησή του για χορήγηση ασύλου. Ο Αρσλάν Ταιφούν Οζκιόκ παραδόθηκε στην Ελλάδα από την Κύπρο, όπου είχε ζητήσει άσυλο, στις 26 Μαρτίου 2009. Οι κυπριακές αρχές παρέδωσαν στην ελληνική δικαιοσύνη τον 54χρονο Τούρκο, με την αιτιολογία ότι δεν είναι αρμόδιες να εξετάσουν το αίτημα του για παροχή ασύλου, διότι, σύμφωνα με τις διατάξεις του κανονισμού του Δουβλίνο ΙΙ, η αρμόδια για αυτό χώρα είναι η Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή που έφτασε στην Ελλάδα, ο Οζκιόκ υπέβαλε νέα αίτηση για χορήγηση ασύλου. Ο Ασλάν Ταιφούν Οζκιόκ ανέπτηξε έντονη πολιτική δράση τη δεκαετία του 70 στην Τουρκία και το 1981 συνελήφθη με την κατηγορία συμμετοχής του σε ένοπλη δράση. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες, αλλά το δικαστήριο τον καταδίκασε τελικά σε θάνατο. Μέχρι το 1990, ο Οζκιόκ παρέμεινε στις φυλακές της Τουρκίας και στη συνέχεια απέδρασε. Το ελληνικό δικαστήριο με πρόεδρο τον Αθ. Σ. Γεωργακόπουλο και μέλη τους Γ. Χριστοδούλου και Γ. Καλόφωνο έκρινε ότι η κατάσταση του ποινικού συστήματος της Τουρκίας δεν εγγυάται μια δίκαιη δίκη και ότι σε περίπτωση έκδοσής του θα αντιμετώπιζε κίνδυνο βασανισμού και άδικης φυλάκισης. Διαβάστε εδώ την ανοιχτή επιστολή του από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου κρατείται.

• στις 22 Ιουνίου 2009 απελευθερώθηκε ο Abdul Rahim Abdul Razak al Ginco (Abdul Rahim al Janko), ένας 31χρονος Σύριος κουρδικής καταγωγής, ο οποίος κρατούνταν στο Γκουαντάναμο επί σχεδόν 8 χρόνια, χωρίς κάποιο σαφές κατηγορητήριο και χωρίς να έχει περάσει από δίκη, Ο Janko είχε κατηγορηθεί και κρατούνταν στο Γκουαντάναμο για τη συμμετοχή του σε βιντεοκασέτες που βρέθηκαν στο σπίτι του Mohammed Atef, στελέχους της Αλ-Κάιντα και οι οποίες δείχνουν νεαρούς άνδρες να παραδίδουν μηνύματα θανάτου από καμικάζι. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να διαβεβαιώσει πως ο Abdul Rahim al Janko δεν θα μεταφερθεί εξαναγκαστικά σε κάποια χώρα όπου κινδυνεύει να υποστεί βασανιστήρια ή κακομεταχείριση.

• ακόμα, στις 30 Ιουλίου 2009, η δικαστής Ellen Segal Huvelle διέταξε την απελευθέρωση του Αφγανού Mohammad Jawad, ο οποίος κρατούνταν στο Γκουαντάναμο από τις αρχές του 2003. Ο Mohammad Jawad, στα επτά περίπου χρόνια που κρατούνταν στο Γκουαντάναμο, είχε υποστεί ανακριτικές μεθόδους με χρήση βασανιστηρίωνμ καθώς και αυθαίρετη κράτηση. Επιπλέον, οι αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ποτέ δεν συνυπολόγισαν το νεαρό της ηλικίας του από την αρχή της κράτησής του. Ο Mohammad Jawad ήταν μόλις 12 χρονών όταν συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Γκουαντάναμο. Η ημερομηνία της απελευθέρωσης ορίστηκε για τις 21 Αυγούστου 2009, ωστόσο, μέχρι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν νέα του, δεδομένου ότι η κατηγορούσα αρχή επιφυλάχτηκε να τον μεταφέρει σε αμερικανικό έδαφος και να του απαγγείλει κατηγορίες εκ νέου. Σύμφωνα με άλλες πηγές ο 21 ετώ σήμερα Jawad έχει παραδοθεί ήδη από τις 21 Αυγούστου από τις αμερικανικές αρχές στην οικογένειά του στο Αφγανιστάν.

• στις 26 Αυγούστου οι αρχές της Νιγηριας απελευθέρωσαν τρεις κρατούμενους καταδικασμένους σε θάνατο, ενώ μετέβαλαν την καταδίκη σε θάνατο σε άλλες ποινές για 37 ακόμα κρατούμενους. Το γεγονός αυτό χαιρετίστηκε ως σημαντικό βήμα από τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Νιγηρίας, ενώ θεωρείται προάγγελος της αναθεώρησης του νομικού συστήματος, όσον αφορά την θανατική ποινή. Στο πρόσφατο παρελθόν υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 2.600 άνθρωποι εκτελέστηκαν από τις δικτατορικές κυβερνήσεις της Νιγηρίας μεταξύ των ετών 1970-1999, ενώ από το Μάιο του 1999 που η εξουσία πέρασε σε δημοκρατικά εκλεγένη κυβέρνηση, οι εκτελέσεις έχουν παύσει, όχι όμως και οι καταδίκες. Μέσα στο έτος 2008 τουλάχιστον 40 άτομα καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ άλλοι 735, από τους οποίους 11 γυναίκες, είναι ήδη θανατοποινίτες. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, πρόσφατα 139 χώρες κατήργησαν τη θανατική ποινή νομοθετικά ή/και στην πράξη.