life style διχασμός...

όλο και πιο συχνά πιάνω τον εαυτό μου θυμωμένο με φίλους και οικείους. προοδευτικοί, δημοκρατικοί άνθρωποι που πορεύτηκαν έντιμα μια ζωή, βρίσκονται τώρα να εκφράζουν ιδέες που με κάνουν έξαλλη. ρατσιστικές, ξενοφοβικές, βίαιες σκέψεις. ντρέπομαι για τις μπούρδες που αραδιάζει ο πατέρας, όπως τις ξεπατικώνει από τα άτιμα τα δελτία. η φίλη και παλιά συμφοιτήτρια - είσαι και κοινωνικός επιστήμονας πανάθεμά σε! ο γείτονάς μου που δηλώνει κουμουνιστής - ρατσιστής. ο πατέρας της αγαπημένης μου φίλης, νομικός που υπεράσπιζε πάντα τα ανθρώπινα δικαιώματα (και δωρεάν μάλιστα) και τώρα γυρίζει την πλάτη στον καταυλισμό της Πάτρας και στο κολαστήριο της Παγανής. ο αγαπημένος μου θείος, γιος καπνεργάτη αγωνιστή, που κυριολεκτικά χοροπηδάει από την ιερή αγανάκτηση για ΕΚΕΙΝΟΥΣ. τους μιαρούς, τους βρομιάρηδες, τους σιχαμένους. τι θέλουν εδώ; να πάνε πίσω στις πατρίδες τους!
επιχειρήματα κλισέ, τίγκα στον πανικό που τους σερβίρεται από τα ΜΜΕ. "ΚΥΜΑΤΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ..." και στο "κύματα" ο άνκορ μαν βάζει πολλά "υ", έτσι για να γίνει χορταστικό το κύμα, ισάξιο της φυσικής καταστροφής που επέρχεται μαζί με την πλαστική βάρκα από την Τουρκία.
αυτή η πολιτική του διαίρει και βασίλευε, έκανε περισσότερο κακό από ότι μπορούμε να αντιληφθούμε. το μεταναστευτικό ζήτημα, όπως το αποκαλούν, η "λαθρομετανάστευση" κατά άλλους (όρο που σας ενημερώνω αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας) χρησιμοποιήθηκε ως ατζέντα πολιτικής επιβολής και δόλωμα προσέλκυσης πελατών, τηλεθεατών, αναγνωστών και ψηφοφόρων. δηλαδή το ένα και το αυτό!
να σημειώσω εδώ την καζούρα που τρώω από τους διάφορους συνεργάτες στα παγκόσμια φόρα, όταν καμιά φορά "χαμένο στη μετάφραση" περιλαμβάνω στα αγγλικά μου κείμενα αυτόν τον όρο: illegal immigrant. φυσικά και το βρίσκουν παρανοϊκό. και ποιος είναι νόμιμος μετανάστης; με ρωτάνε.
όμως η ιστορία αυτή έχει ήδη ριζώσει βαθιά μέσα στις ετοιμοπόλεμες ελληνικές ψυχές μας. νομίζω όμως ότι περισσότερο δυσανασχετώ με τη δεύτερη και τρίτη γενιά ελλήνων προσφύγων. εκείνους που σαν και εμένα δε ζήσανε την προσφυγιά, αλλά την κουβαλάνε στο DNA τους. καθώς το αποτύπωμα της φρίκης αυτής τραβάει πολλές γενιές μετά, μου είναι αδύνατο να μη μπω στη θέση αυτών των ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα πάρα μόνο την ελπίδα τους, όχι για μια καλύτερη ζωή, παρά μόνο για την ίδια τους τη ζωή!
πρόσφατα έγραφα ένα ενθουσιώδες κείμενο για ένα επικείμενο project, το οποίο αγαπάω πολύ επειδή είναι μια ιδιαίτερα καλή πρακτική. έγραφα λοιπόν ότι "τι νόημα έχει να κουνήσεις δασκαλίστικα το δάχτυλο σε όσους έχουν και αναπαράγουν στερεότυπα, φοβίες και ρατσισμό, αν δεν τους δώσεις τη δυνατότητα να γνωρίσουν εκείνο που φοβούνται;"
εμείς όμως, σκέφτομαι, οι έλληνες τη ζήσαμε την προσφυγιά και την μετανάστευση, είναι αποτυπωμένες στη συλλογική μας συνείδηση.
και μετά πάλι λέω, άσε. η life style ρατσιστική προπαγάνδα έκανε πολύ καλά τη δουλειά της. αυτό της το αναγνωρίζω! και life style πολιτική και life style κυβερνήσεις και life style φιλανθρωπία και life style παιδεία και life style φασίστες! αυτό ειδικά το τελευταίο δεν το ξεπερνάω με τίποτα...