ο φόβος φυλάει τα έρημα...

έρημοι αυτοί οι ξένοι, οι πεινασμένοι, οι άπλυτοι. έρημοι από δικούς και φίλους. μόνοι σε μια ξένη χώρα.
έρημοι και εμείς οι ντόπιοι, οι κουρασμένοι, οι αγανακτισμένοι. έρημοι και ρημαγμένοι. μόνοι σε μια πατρίδα που δεν της αξίζουμε και δεν μας αξίζει.
εκείνοι δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. και για αυτό δεν φοβούνται. κάποιοι μόνο ελπίζουν.
εμείς ούτε κι αυτό.
ο φόβος λοιπόν
του ξένου
του άλλου
του διαφορετικού
τα ισοπεδώνει όλα, τα διαλύει
δε βλέπει πρόσωπα, ανθρώπους, ιστορίες.
δε βλέπει ουλές, χαμόγελα, μάτια.
τους βλέπει όλους σαν ένα κύμα, σαν απειλή, σαν φυσική καταστροφή
οι βρωμιάρηδες, οι άπλυτοι, οι κλέφτες
αυτοί φταίνε για όλα
τη διαφθορά, την ατιμωρησία
την κακοδιαχείριση, τα σκάνδαλα
την ανεργία, τις ουσίες
την εγκληματικότητα, τη γραφειοκρατεία
ο φόβος λοιπόν
και εμείς τα έρημα...